به گزارش خبرگزاری فارس از اراک، امروزه تقویم میلادی پراستفاده ترین تقویم دنیاست چرا که تقریبا در تمامی کشورهای دنیا از این گاهشماری استفاده می شود.
امروزه تقویم میلادی پراستفاده‌ترین تقویم دنیاست چراکه تقریباً در تمامی کشورهای دنیا از این گاهشماری استفاده می‌شود.
اما گاهشماری در کشور ما از سال‌های پیش تاکنون بر مبنای گاهشماری هجری خورشیدی بوده است.
با گسترش ارتباطات در دنیای امروز و پدید آمدن دهکده جهانی لزوم تبدیل تاریخ از یک گاهشماری به گاهشماری دیگر در بیشتر از گذشته احساس می‌شود.
اگر در سالیان دور تنها در سطوح دولتی و حکومتی و برای تنظیم قراردادهای دیپلماتیک و سیاسی نیاز به تبدیل تاریخ شمسی به میلادی بوده است، امروزه حتی در تجربه‌های شخصی و روزمره خود ممکن است به مطابقت دادن تاریخ‌ها از تقویمی به تقویم دیگر نیاز پیدا کنیم.
این تبدیل بدون استفاده از ابزارهای آن مستلزم کمی محاسبات است. شیوه تبدیل تاریخ میلادی به شمسی را در انتهای متن توضیح داده‌ایم؛ اما پیش از آن در خصوص گاهشماری خورشیدی توضیحاتی را ارائه داده‌ایم.
انسان‌ها از زمان‌های بسیار گذشته تاکنون با ساعت و زمان پیش رفته‌اند. قدمت اولین گاه‌شماری‌ها به هزار الی سه هزار و پانصد سال پیش از میلاد مسیح و منطقه‌ی خاورمیانه‌ی کنونی بازمی‌گردد. گاه‌شماری‌های باستانی بر اساس گام‌های ماه (حالت‌های مختلف دیده شدن بخش روشن ماه از زمین) و یا سال خورشیدی عمل می‌کردند. از گذشته تاکنون گاه‌شماری‌های بسیاری ایجاد شده و گسترش یافته و یا منسوخ شده‌اند.
استفاده رسمی از گاهشماری هجری خورشیدی در ایران از سال 1304 آغاز شد. در یازده فروردین 1304 مجلس شورای ملی استفاده از گاهشماری هجری خورشیدی را آن‌چنان که امروزه استفاده می‌کنیم، تصویب کرد.
گاهشماری هجری خورشیدی برگرفته از گاهشماری جلالی است که به سرپرستی حکیم عمر خیام نیشابوری ستاره‌شناس و ریاضیدان نامی و در دوران سلطان ملک شاه سلجوقی ایجاد شد و در قسمت اعظم ایران رواج یافت.
در گاهشماری جلالی مبنای گاهشماری چرخش زمین به دور خورشید (سال خورشیدی) و مبدأ آن تاج‌گذاری سلطان سلجوقی بود.
تقویم خورشیدی امروزی برگرفته از این گاهشماری است. در گاهشماری هجری خورشیدی امروزی مبدأ گاهشماری، هجرت پیامبر اکرم از مکه به مدینه است و سال از روز اول بهار آغاز می‌شود. در این گاهشماری لحظه تحویل سال، لحظه‌ی عبور مرکز خورشید از نقطه اعتدال بهاری در نیمکره شمالی است.
و هر سال شامل 365 روز در سال‌های عادی و 366 روز در سال‌های کبیسه می‌شود. ماه‌های سال در این گاهشماری همنام با دوازده صورت فلکی قدیمی منطقه‌البروج است.
در این گاهشماری شش ماه اول سال سی و یک روزه و پنج ماه بعدی سی روزه‌اند. ماه دوازدهم نیز در سال‌های عادی بیست و نه روز دارد و در سال کبیسه سی‌روزه می‌شود.
بدون شک می‌توان گفت گاهشماری خورشیدی از دقیق‌ترین گاه‌شماری‌های است که امروزه در جهان مرسوم است چراکه محاسبه سال و ماه و روز در این گاهشماری کاملاً منطبق و هماهنگ با پدیده‌های نجومی صورت می‌گیرد.
در ادامه تبدیل کردن تاریخ روز از سال خورشیدی به سال میلادی را شرح می‌دهیم
برای تبدیل باید تعداد روزهای سپری شده از ابتدای هر یک از این تاریخ‌ها را از مبدأ خود به دست آوریم، این کار را به سهولت می‌توان انجام داد.
برای تبدیل کردن سال خورشیدی به میلادی ابتدا باید روزهای سپری شده از سال صفر یعنی مبدأ گاهشماری خورشیدی تاکنون را حساب کنیم و با عدد ۲۲۶۸۹۹ جمع کنیم. عدد به دست آمده تعداد روزهای گذشته از مبدأ گاهشماری میلادی تاکنون است.
شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید گاهشماری میلادی، تنها در ایران و کشورهای عربی است که به این نام خوانده می‌شود. در باقی نقاط دنیا این گاهشماری، به گاشماری گریگوری معروف است چراکه این گاهشماری برای اولین بار در زمان پاپ گریگوری سیزدهم ایجاد شد و به‌تدریج در میان مسیحیان در کشورهای مختلف اروپایی گسترش یافت. این گاهشماری امروزه تقریباً در تمامی کشورهای دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد هرچند که بر خلاف گاهشماری خورشیدی دارای نواقص عمده‌ای است چراکه در این گاهشماری تعیین ماه و روز و سال بیشتر از آنکه منطبق با پدیدهای نجومی باشد، قراردادی است.
کاستی‌ها و نواقص موجود در این گاهشماری تا آنجاست که برخی، تدوین یک گاهشماری معتبر جهانی را پیشنهاد کرده بودند، این پیشنهاد در سازمان ملل نیز مطرح شده بود اما راه به جایی نبرد.
انتهای پیام/